Eeklo 4 - LSM 1

Altijd bijzonder, die verplaatsingen naar de Zandvleuge. En ook dit jaar was de spanning te snijden bij aanvang van de wedstrijd. Onze oranjehemden namen meteen de partij in handen wat resulteerde in een handvol kansen, nog voor het halfuur. Gilles en Mathieu waren dicht bij de openingstreffer, maar vooralsnog was de afwerking ondermaats. Eeklo slaagde er niet in een deftige combinatie op de mat te leggen en na 20 minuten was het wel raak . Zeno bracht gepast voor en Gilles werkte fraai af ... een heel terechte voorsprong zou je dan denken, maar dat was zonder het scheidsrechterlijke trio gerekend. Zij moeten zowat de enigen geweest zijn die een vermeende duwfout van Jelle aan het doelpunt zagen voorafgaan en keurden de goal af. Frustratie alom en kort daarop leidde een schaars moment van concentratieverlies een eerste tegenaanval van de thuisploeg in. Hun spits kwam oog in oog met Kevin, en bleef haken aan onze doelman. Resultaat : rode kaart voor Kevin en vrije trap aan de rand van de 16. Maties nam plaats in het doel ( en deed dat heel voortreffelijk) , maar het mocht niet baten : het leer werd onhoudbaar in de linkerbovenhoek getrapt en de thuisploeg stond op voorsprong zonder 1 vlotte combinatie op de mat gelegd te hebben. De onzen waren even van slag, maar al gauw bleek dat ze zich niet zomaar zouden neerleggen bij deze stand. Na de rust namen we met 10 man terug het spel in handen en drukten Eeklo terug op eigen helft. Eeklo creerde niks en kort na het uur stelde Mathieu op aangeven van Tim gelijk. Een dik verdiende gelijkmaker en het geloof in een echte stunt begon te groeien .. tot in minuut 75 de bal pardoes in de loop van een middenvelder van Eeklo viel en deze koelbloedig onze gelegenheidskeeper met een lob te grazen nam. Het doelpunt werd gevierd alsof het de winning - goal tijdens een WK finale was. De manier waarop de doelpuntenmaker in kwestie - de man had gedurende de wedstrijd nog geen pass goed gegeven - zich op de borst klopte en de toeschouwers meende te moeten uitdagen was ronduit lachwekkend. Meteen ook duidelijk waarom het ego in kwestie niet kon aarden in onze club. Wat nog volgde was een opeenvolging van opstootjes en de 3-1 via onze ex-ploegmakker Milan deed finaal ook het geloof in puntenwinst bij onze boys verdwijnen. De 4-1 was slechts een voetnoot en de uitslag een heel onterechte weerspiegeling van de wedstrijd. Voetbal kan onrechtvaardig zijn, maar hey, als dit Eeklo dé titelkandidaat bij uitstek genoemd wordt, dan zal LSM ook meespelen voor de prijzen ! Felicitaties aan spelers en staf voor de spelkwaliteit en de teamspirit. Op die manier knopen we volgende zondag in Stadio Communale tegen Lochristi terug aan met een driepunter . Ciao !